Binnen de beeldende kunsten beschouw ik mezelf als een materie-filosoof.
Dit wil zeggen dat ik niet tastbare zaken, door middel van ze tijdelijk een vorm te geven, tastbaar, waarneembaar en bespreekbaar wil maken!
Het einde is voor mij in principe reeds bereikt, want waar ik telkens op stuit is dat ik de "creative flow" wil laten zien, voelen, ervaren.
Kennis wordt inzicht door ervaring!
Het "in een constante staat van creatie"- zijn wil bevestigen binnen onze cultuur als een natuurlijke staat van zijn, niet als een uitzondering die enkel kan beleefd worden door vage, zweverige, flower power, dubieuze artistieke weirdos en al de rest die niet binnen de norm van normaal levend wezen vallen binnen onze huidige cultuur!.
Ik voelde reeds vroeg dat de taak van de kunstenaar er niet kon in liggen om mensen naar hun bek te praten en ze letterlijk nog eens stront te verkopen om te bewijzen hoe hol onze opvatting van cultuur is en dit tot in het oneindige te herhalen.
Mijn master onderzoek vertrok dan ook van uit de vraag of de hedendaagse kunstenaar de positie van sjamaan in onze cultuur inneemt/ of dit zou moeten doen.
Voor mezelf boorde ik een domein aan waar ik me nu nog steeds in verdiep!
Het antwoord van het korte thesis onderzoek was "NEE"
Het merendeel van de momenteel bekende beeldende kunstenaars voldoet niet aan de vereisten om die positie op te nemen.
Wat sjamanisme en beeldende kunst wel sowieso gemeen hebben is dat ze krachtobjecten manifesteren die henzelf en anderen in staat stellen om, al dan niet tijdelijk, andere dimensie/percepties te ervaren.
Boeiend!
Dit wordt een krachtig basismotief en intentie waarmee ik de komende jaren, tot heden ten dage, aan de slag ga!
Ik oefende mijn techniek in functie van ritme en frequentie, ondersteunde me daarbij met klank en bereikte een voor deze tijd relatief meesterschap in de verscheiden ambachten en technieken waarvan ik me bedien!
Het relatieve meesterschap zit hem in de luttele feiten dat:
-heel wat fijne kneepjes van het vak op sneltempo verloren zijn gegaan door onderwaardering van ambacht t.o.v. techniek en automatisatie enerzijds en de vakfierheid en te klein aanbod aan overdracht door de meesters/leraren die de overgang van industrialisatie naar automatisatie hebben meegemaakt anderzijds, waardoor wij, huidige ambachtslieden, daardoor op dat vlak maar een schijn niet meer kunnen zijn van het meesterschap van onze voorvaderen!
-Ikzelf meer van een imaginatief/filosofische aard ben en me daardoor ook heel goed kan vinden bij een nog steeds gangbare conceptuele inslag, waarbij het idee/concept veel sterker is dan enig welke interpretatie (materieel of andere)
-dat er enkel maar tijd voor is, in dit razend systeem, voor enkelingen die zich bewust en overtuigd toewijden aan de complete beleving van de magie der materie.
Het is maar aan enkelen gegeven om dit in zijn totaliteit van lichaam, geest en ziel te beleven!
Die enkelingen kiezen zichzelf uit door voelen, denken, WILLEN!
(M.a.w. iedereen kan dit die het WIL)
-
--
Dit wordt verder aangevuld
Nu,....
Mijn onderzoek binnen de beeldende kunst komt voor het moment neer op te kijken wat native, indigenous people beschouwen en ervaren als living culture.
Hierbij ga ik er ook vanuit dat zij nog het dichtst bij de oercreatiedrang van onze voorvaderen/moederen staan.
Ik reflecteer dat op onze maatschappij en huidige cultuur en kom tot volgende vragen:
-Wat is onze cultuur? Wat zijn de bepalende, voor-de-hand-liggende eigenschappen?
-wat zijn ons waarden en normen?
-Jeugd en cultuur? Welke roots?
-wat is de positie van de kunstenaar binnen onze huidige cultuur ten opzichte van vroeger en andere culturen?
-wat is de vraag van onze huidige maatschappij aan de artiesten?
-wat is de vraag van onze huidige tijdsgeest aan de artiesten?
Wees gerust ik heb bepaalde interpretaties maar die moet ik voor het moment verschuldigd blijven!
Tot volgende!
Dit wil zeggen dat ik niet tastbare zaken, door middel van ze tijdelijk een vorm te geven, tastbaar, waarneembaar en bespreekbaar wil maken!
Het einde is voor mij in principe reeds bereikt, want waar ik telkens op stuit is dat ik de "creative flow" wil laten zien, voelen, ervaren.
Kennis wordt inzicht door ervaring!
Het "in een constante staat van creatie"- zijn wil bevestigen binnen onze cultuur als een natuurlijke staat van zijn, niet als een uitzondering die enkel kan beleefd worden door vage, zweverige, flower power, dubieuze artistieke weirdos en al de rest die niet binnen de norm van normaal levend wezen vallen binnen onze huidige cultuur!.
Ik voelde reeds vroeg dat de taak van de kunstenaar er niet kon in liggen om mensen naar hun bek te praten en ze letterlijk nog eens stront te verkopen om te bewijzen hoe hol onze opvatting van cultuur is en dit tot in het oneindige te herhalen.
Mijn master onderzoek vertrok dan ook van uit de vraag of de hedendaagse kunstenaar de positie van sjamaan in onze cultuur inneemt/ of dit zou moeten doen.
Voor mezelf boorde ik een domein aan waar ik me nu nog steeds in verdiep!
Het antwoord van het korte thesis onderzoek was "NEE"
Het merendeel van de momenteel bekende beeldende kunstenaars voldoet niet aan de vereisten om die positie op te nemen.
Wat sjamanisme en beeldende kunst wel sowieso gemeen hebben is dat ze krachtobjecten manifesteren die henzelf en anderen in staat stellen om, al dan niet tijdelijk, andere dimensie/percepties te ervaren.
Boeiend!
Dit wordt een krachtig basismotief en intentie waarmee ik de komende jaren, tot heden ten dage, aan de slag ga!
Ik oefende mijn techniek in functie van ritme en frequentie, ondersteunde me daarbij met klank en bereikte een voor deze tijd relatief meesterschap in de verscheiden ambachten en technieken waarvan ik me bedien!
Het relatieve meesterschap zit hem in de luttele feiten dat:
-heel wat fijne kneepjes van het vak op sneltempo verloren zijn gegaan door onderwaardering van ambacht t.o.v. techniek en automatisatie enerzijds en de vakfierheid en te klein aanbod aan overdracht door de meesters/leraren die de overgang van industrialisatie naar automatisatie hebben meegemaakt anderzijds, waardoor wij, huidige ambachtslieden, daardoor op dat vlak maar een schijn niet meer kunnen zijn van het meesterschap van onze voorvaderen!
-Ikzelf meer van een imaginatief/filosofische aard ben en me daardoor ook heel goed kan vinden bij een nog steeds gangbare conceptuele inslag, waarbij het idee/concept veel sterker is dan enig welke interpretatie (materieel of andere)
-dat er enkel maar tijd voor is, in dit razend systeem, voor enkelingen die zich bewust en overtuigd toewijden aan de complete beleving van de magie der materie.
Het is maar aan enkelen gegeven om dit in zijn totaliteit van lichaam, geest en ziel te beleven!
Die enkelingen kiezen zichzelf uit door voelen, denken, WILLEN!
(M.a.w. iedereen kan dit die het WIL)
-
--
Dit wordt verder aangevuld
Nu,....
Mijn onderzoek binnen de beeldende kunst komt voor het moment neer op te kijken wat native, indigenous people beschouwen en ervaren als living culture.
Hierbij ga ik er ook vanuit dat zij nog het dichtst bij de oercreatiedrang van onze voorvaderen/moederen staan.
Ik reflecteer dat op onze maatschappij en huidige cultuur en kom tot volgende vragen:
-Wat is onze cultuur? Wat zijn de bepalende, voor-de-hand-liggende eigenschappen?
-wat zijn ons waarden en normen?
-Jeugd en cultuur? Welke roots?
-wat is de positie van de kunstenaar binnen onze huidige cultuur ten opzichte van vroeger en andere culturen?
-wat is de vraag van onze huidige maatschappij aan de artiesten?
-wat is de vraag van onze huidige tijdsgeest aan de artiesten?
Wees gerust ik heb bepaalde interpretaties maar die moet ik voor het moment verschuldigd blijven!
Tot volgende!